1961 Anayasasının 46 ve 47 nci maddeleri çalışanlar lehine çok önemli haklar getirdi.
46 ncı madde, çalışanların önceden izin almaksızın sendika kurma ve sendikalara üye olma haklarını belirliyordu. Yine bu anayasanın 47 ncı maddesi ise, çalışanların işverenlerle olan münasebetlerinde başvurabilecekleri grev hakkını içeriyordu.
1963 Yılında Bülent Ecevit'in çalışma bakanlığı sırasında, 274 sayılı Sendikalar Kanunu ve 275 sayılı Toplu İş Sözleşmesi Grev ve Lokavt Kanunu taslakları yasalaştı. İşverenler, 275 sayılı yasa taslağının görüşülmesi sırasında aşırı bir çalışma sergilediler. İşte bu baskı ve kulisler sonunda anayasada yer almamasına rağmen, işçilerin açlığa mahkum edilmesine sebep olabilecek lokavt hakkı böylece işveren kesimine hediye edilmiş oldu!..
Bu kanunlarla birlikte Türkiye'de, sendikal hareketler oldukça canlandı. Bir taraftan tek işçi konfederasyonu TÜRK İŞ, diğer taraftan işveren camiası bu hareketlilikte önemli roller üstlenmeye başladılar.
TÜRK-İŞ, üye sendikaları vasıtası ile fabrikalarda örgütlenmeye, işveren kesimi ise, işçi örgütlenmesini ve işçi sendikalarının güçlenmesini engellemeye çalışmaktaydı.
Kısa sürede işçi örgütlenmesine engel olunamayacağını anlayan işveren kesimi ve işveren sendikaları, başka çareler aramaya başladılar.
Özellikle sanayinin yoğunlaştığı İstanbul'da, işveren destekli sarı sendikalar türetmeye başladılar. Hazırladıkları toplu sözleşme taslaklarını, ivedilikle üç yıl yürürlükte kalacak şekilde toplu iş sözleşmesine dönüştürdüler.
İstanbul'un Topkapı, Eyüp, Silahtarağa, Kartal ve Pendik bölgeleri bu günün tabiri ile birer organize sanayi bölgeleri haline getirildi..
Haliç'in her iki yakasını (demir çekme) haddehane, tel çekme, çivi imalatı ve döküm fabrikaları ve atölyelerin yoğunlaştığı bölge durumuna dönüştürdüler.
Deri sanayi, Kazlıçeşme ve kısmen Zeytinburnu, bölgelerinde yoğunlaştı.
Tekstil fabrikaları ise daha çok Topkapı, Zeytinburnu, Eyüp bölgelerinde kurularak üretimlerini buralarda devam ettiriyorlardı.
Kağıthane, Cendere bölgesine ise, bakır mamülleri ve kimyasal temizlik maddeleri üreten fabrikalar kondurdular..
Levent bölgesine büyük oranda, kimya ve ilaç fabrikaları ile radyo televizyon, ampul ve elektrik malzemeleri üreten fabrikalar konuşlandırdılar.
Sarıyer ve İstinye bölgesinde kibrit fabrikaları, kaliteli kablo ve oto yedek parça imal eden fabrikalar kuruluydu.
İstanbul' un sur dışına yerleşen bu sanayi kuruluşlarında, bol üretim, hazır müşteri, karlı
satışlar, buna karşılık ucuz işçilik devri başlıyordu.
13 ŞUBAT 1967
DİSK,Türkiye Maden-İş, Lastik-İş, Basın-İş, Gıda -İş ve Zonguldak Maden İşçileri Sendikası birlikteliği ile kuruldu.
Kuruluş Genel Kurulu, İstanbul'da Şafak Sineması salonunda yapıldı. Genel Kurula TÜRK-İŞ Konfederasyonu yetkilileri de çağrıldı. MADEN-İŞ ve LASTİK-İŞ TÜRK-İŞ Konfederasyonu üyesi idiler. Ana Tüzükleri uyarınca her iki sendikanın da önce TÜRK-İŞ'TEN ayrılabilmek için Genel Kurullarında karar alınması gerekiyordu.
TÜRK-İŞ Yönetimi, Birinci Bölge Temsilcisi İsmail Topkar'ı görevlendirmişti. İsmail Topkar, Petrol-İş Sendikası Genel Sekreterliği ile birlikte TÜRK-İŞ Bölge temsilciliği görevini yürütüyordu.
Önce MADEN-İŞ GENEL KURULU toplantısı yapıldı. Gündem gereğince, TÜRK-İŞ'TEN ayrılma gerekçeleri konuşuldu. Bir çok delege yaptıkları konuşmalarla TÜRK-İŞ'İN, çalışmalarda iki yüzlü bir politika izlediğini, uzlaşmacı tavırları ile işçiden çok işveren lehine uygulamalar yaptığını belirtti. İzmit'te ki 1965 Mannesman boru ve 1966 Paşabahçe cam grevlerinde işçiye sahip çıkılmadığını grevcilerin yalnız bırakıldıklarını açıkladılar.
TÜRK-İŞ temsilcisi İsmail Topkar'a söz veriildi. Topkar, yaptığı konuşmasında eleştirilere cevap vererek TÜRK-İŞ'İ savunmaya çalıştı. Yapılan oylama sonunda MADEN-İŞ delegeleri oy birliği ile TÜRK-İŞ'TEN ayrılma kararı verdiler. Delegeler DİSK üyeliği kararını da oy birliği ile aldı ve diğer sendikalar da aynı yolu izleyerek DİSK (DEVRİMCİ İŞÇİ SENDİKALARI KONFEDERASYONU) üyeliklerini gerçekleştirdiler.
KEMAL TÜRKLER DİSK GENEL BAŞKANI, KEMAL SÜLKER GENEL SEKRETER
Gündem gereğince yapılan DİSK Genel Kurulunda, Genel Başkanlığa aynı zamanda Maden-İŞ Genel Başkanı olan Kemal Türkler oy birliği ile seçildi.
Rıza Kuas, İbrahim Güzelce, Kemal Nebioğlu yürütme kurulu üyeliklerine seçildiler.
DİSK'İN kuruluşu basında, kamuoyunda, işçi ve emekçi yığınları arasında çok tartışıldı. Sendikal hareketlere devrimci bir çizgi, sınıfsal bir sendikal anlayış getirdi. DİSK, bu devrimci çizgi ve sınıfsal
anlayışının karşısında kısa zamanda oluşan oldukça büyük bir güç birliği ile karşılaştı...
İktidar, TÜRK-İŞ, işverenler, işveren sendikaları konfederasyonu ve bağımsız sarı sendikalar, DİSK karşısında güç birliği yapmış duruma geldiler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder