BANA DEĞMEYEN YILAN BİN YAŞASIN!
Kenan Evren liderliğindeki Askeri Cunta, Türkiye Cumhuriyeti yönetimine el koydu. 12 Eylül 1980 sabahı, uykusundan uyanan bir kısım insanın dünyaları başlarına yıkıldı!Bir kısım insana ise bol güneşli, bol kazançlı pırıl, pırıl yeni bir gün doğdu.
1980 öncesi ülkemizin bir çok bölgesinde çok kötü olaylar oluyordu. Uzun süredir ülkede yaratılan ve yaşanan ideolojik kamplaşmalar nedeniyle, cinayetlerin ardı arkası kesilmez olmuştu. Besbelli ki bir plan vardı ve hızlandırılarak uygulamaya konulmuştu!
1979 Şubat ayında Milliyet Gazetesinin Genel Yayın Yönetmeni Abdi İpekçi bir suikast sonucu İstanbul'da evinin yakınında arabasının içinde öldürüldü. On yıl DİSK Genel Başkanlığını yapan Türkiye Maden - İş Sendikası Genel Başkanı Kemal Türkler de, 1978 Yılında evinin önünde hunharca katledildi.
1977, 1978 ve 1979 yılları içinde özellikle, 12 Eylül 1980 tarihinin yakınlaşmasına doğru ülkemizin çeşitli köşelerinden gelen ölüm haberleri, her gün gazetelerde okunur, televizyon ve radyolarda dinlenir oluyordu. Birçok öğrenci, siyasetçi, öğretim üyesi, bilim adamı, millet vekili, eski bakan, eski başbakan ve sendikacı ardı ardına planlı biçimde öldürülür olmuştu...Durmak bilmez ve durdurulmak istenmeyen bu cinayetler, 12 Eylül evranlarının, ülkemizi adım adım 1980 faşist darbe günlerine yakınlaştırma planlarıydı.
Zaten daha sonraları Kenan Evren, "Müdahaleden önce bir yıl düşündük, bir yıl önce planladık ama şartların olgunlaşmasını bekledik" dememiş miydi?
12 Eylül 1980 öncesi, eğer Evren'in söylediği gibi bir plan var idiyse, bu planın farkında olmayan yurtsever; siyasetçiler, ilericiler, demokratlar, bürokratlar, aydınlar ve "bana ne" diyerek sorumluluktan mı kaçmışlardı?
"Şartların olgunlaşmasına "bilerek, ya da bilmeyerek omuz veren iktidar mensupları, ve diğer siyasiler, "bana değmeyen yılan bin yaşasın" düşüncesiyle mi uzlaşmaz davranışlar sergiliyorlardı? Ülkenin hızla, planlı bir şekilde kaosa sürüklendiği görülmüyor muydu?
30 Nisan 1980 günü, 1 MAYIS Kutlamalarının yasaklanması nedeniyle DİSK üyesi işçiler iş bırakma eylemi başlattı. Bu eylem nedeniyle başta DİSK Genel Başkanı Abdullah Baştürk olmak üzere, Yürütme Kurulu üyelerinin bir kısmı ve DİSK üyesi bazı sendikaların yöneticileri de o zamanlar, adı 2. Şube Müdürlüğü olan yapının hücrelerine konuk olduk! Hücrelere onar, on beşer doldurulduk.
İfadelerimiz gözlerimiz bağlı olarak alındı. İki gün bu şekilde kaldık.
İfadeler alınıp işlemler tamamlandıktan sonra, sendika yöneticileri başta Abdullah Baştürk olmak üzere, bir (GMC) askeri kamyona doldurularak, Harbiye'de bulunan 1.Ordu kışlalarından birinin içinde, bir başka mekana nakledildik ve on güne yakın da burada tutulduk.
Bu arada DİSK Genel Merkezinin "iğneden ipliğe" arandığını ve yasa dışı hiçbir şeyin bulunmadığını öğrendik.
Anayasa ve yasalar uyarınca, üyelerinin ekonomik ve demokratik haklarının koruyuculuğunu yapan, kurulduğundan beri hiçbir terör olayına karışmamış ve kurucu Genel Başkanı Kemal Türkler'i teröre kurban veren, üye sayısı beşyüzbinleri aşan, DİSK genel başkanı BAŞTÜRK'ün ifadesinin gözleri bağlı alınması nasıl yorumlanmalıydı?...
12 EYLÜL'DE EMEK VE EMEKÇİLER
12 Eylülcülerin arasında, özgür sendikacılığı sonlandırmayı, devrimci ve ilerici sendikacıları susturmayı düşünen, ne kadar da çok evran varmış meğer?
Bu evranlar, meydanlarda at oynatmak ve düşüncelerini uygulayabilmek için, sonsuz imkân ve yeterli zemini hemen buldular. "Körün istediği bir göz Allah verdi iki göz" misali derhal kollar sıvandı, darbecilerin yeni bir bildirisi ile DİSK kapatıldı. DİSK üyesi sendikaların kapılarına birer, birer kilit vuruldu. Yıllarca bitmeyen anarşi ve terörü ortadan kaldırmak için yapıldığı zannedilen darbecilerin, geçek yüzlerinin
ortaya çıktığı anlaşıldı...
12 EYLÜL'ÜN GERÇEK SAHİBİ KİM
 |
| Özal ve Evren'in 12 Eylül ortaklığının BELGELERİNDEN biri ... |
TÜSİAD, TİSK, MESS, gibi kuruluşlar 12 Eylül darbecilerinin baş destekçileri durumundaydılar.
İşçilerin yıllar boyunca sendikaları vasıtası ile verdikleri mücadelelerle, elde ettikleri ekonomik kazanımların birçoğu ortadan kaldırıldı.
İşten çıkarmalar, tutuklamalar hapislere atılıp idamla yargılananların hesabı tutulamayacak kadar çoktu. Bazı kayıtlara göre 30 binden fazla işçi sakıncalı denilerek işlerinden çıkarıldı, yeniden iş bulmaları ise çeşitli biçimlerle engellendi.
Bu işçiler ailece, açlığa ve yokluğa terk edildi ve boşluğa(!) bırakıldı. İşçi haklarının ortadan kaldırılması, kaldırılmayan hakların ise budanması, gerçek ve güçlü sendikaların kapatılması, yöneticilerinin hapis damlarına atılması, sadece evren düşüncesi miydi?
24 Ocak kararlarının mucidi, "ben zengini severim" diyen ve emek kesimine kara, kapkara günler yaşatmayı kendisine görev edinen MESS başkanı Turgut Özal, Cuntanın iş, işçi, sendika konularında yol göstericisi değil miydi? Nitekim 12 Eylül darbesi için kendisinin, ben 12 Eylül ortağıyım der gibi "kalbi şükranlarını" Evren'e arz eden ve bunu belgeleyen kişi Özal'dan başkası mıydı?
OdaTV'nin 29.08.2011 tarihinde yayınlanan bir yazısını birlikte okuyalım...
"Ulusal Kanal'da Halil Nebiler'in programına katılan Ali Sirmen ilginç saptamalar yaptı. 12 Eylül faşizmi yıllarında 4 yıl içerde yatan Ali Sirmen üstadımız, Kenan Evren'in dolayısı ile darbe yapan TSK'nın bir figüran, 12 Eylül'ün gerçek sahibinin ise Turgut Özal olduğunu iddia etti" demektedir.
SANA DEĞMEYEN YILAN olarak devam edecek.
